Lodz Stolica Srodekowej Polski :)

Łódź - stolica województwa łódzkiego, leżąca w dolinie Neru, w samym centrum Polski. Łódź jest 2 miastem w Polsce pod względem liczby ludności i 4 pod względem powierzchni. Jest ważnym ośrodkiem akademickim oraz kulturalnym.

Historia miasta

Pierwsza wzmianka w dokumencie z 1332 r. (wieś Łodzia); prawa miejskie nadane w Przedborzu nad Pilicą w 1423 r., a wraz z nimi pozwolenie na organizowanie targów. Do końca XVII w. Łódź rozwija się jako małe miasteczko rolnicze, będące własnością biskupstwa włocławskiego. Staje się ona wtedy lokalnym ośrodkiem handlowym oraz rzemieślniczym (mieściło się tu osiem młynów oraz warsztaty kołodziejów, bednarzy, szewców, cieśli i rzeźników). W szczytowym okresie rozwoju "Łodzi rolniczej" na początku XVI w., miasteczko liczy ok. 700 mieszkańców.
Po II rozbiorze Polski w 1793 r. Łódź trafia do zaboru pruskiego. W tym czasie liczy jedynie 250 mieszkańców, a obszar zabudowany obejmuje obecne Stare Miasto. W 1798 r., wskutek sekularyzacji dóbr kościelnych, staje się miastem rządowym. Od 1807 r. należy do Księstwa Warszawskiego, od 1815 do Królestwa Polskiego. W 1820 r. - decyzją władz rządowych - włączenie Łodzi do grona osad przemysłowych i przeznaczenie jej roli ośrodka tkackiego i sukienniczego.
Decyzja ta jest początkiem okresu rozwoju "Łodzi przemysłowej". Do Łodzi przybywają przedsiębiorcy i robotnicy m.in. z Wielkopolski i Śląska, ale głównie z Brandenburgii, Saksonii, Czech i Moraw. Aby sprostać potrzebom producentów tkanin i dzianin oraz rzeszy zatrudnionych u nich pracowników, władze miejskie - w latach 1821 - 1823 - rozplanowują i wytyczają osadę sukienniczą Nowe Miasto. Ulokowano ją na południe od istniejącego Starego Miasta, a najważniejszym jej elementem jest centralnie położony, ośmioboczny rynek, z czterema wylotowymi ulicami na jego osiach (dzisiejszy Plac Wolności). W latach 1824 - 1827 wytyczają kolejną osadę - Łódka, położoną na południe od Nowego Miasta, wzdłuż osi, którą stanowi ulica Piotrkowska. Następuje gwałtowny rozwój Łodzi i przeobrażenie jej w ciągu kilkudziesięciu lat z małej mieściny (liczącej w 1830 r. 4 tys., a w 1865 r. 40 tys.) w przemysłową metropolię z 300 tys. mieszkańców w 1900 r. i 500 tys. w 1914 r., co jest światowym rekordem wzrostu demograficznego. Na początku okresu "Łodzi wielkoprzemysłowej" powstają wielkie manufaktury, m.in. kompleks fabryczny Ludwika Geyera, rozwijający się od 1828 r. - z pierwszą na terenach Królestwa Polskiego maszyną parową (1839) - znany dziś jako Biała Fabryka.